Bugün arkadaşlarımız bizimleydi, benim babalığımı Hazal'ın analığını kutlamak için.. Bi yandan da tuttuğumuz takımlarımızın maçlarını izlemek için :) Keyifli bir gece sonunda mümkün olduğu kadar geç yatan bir ana.. Gece sonunda asansörde kalan arkadaşlar.. Ve onları asansörden kurtaran kahraman baba..:))
5 Ağustos Perşembe günü Adrasan Felix'te, biri biraz silik iki adet çizgi olarak girdin hayatımıza.. Sahilden bulduğum, itinayla temizleyip annene verdiğim bir plastik bardağın içinden geldi haber.. Gözyaşlarıyla dillendin.. O an ne hissettiğimi tarif edemem kelimelerle.. Anneyi tahmin dahi edemiyorum..
Oluştuğunu henüz öğrenmemişken Kaş'taydık annenle birkaç gün önce.. Annenin halası, yengesi falan oturuyor halanın evinde sohbet ediyorduk.. Ve çocuktu konu... Yapmalı mı? Yapmamalı mı?
İkimiz de yapmalı diyorduk. (Karar vermiştik zaten yapmaya da haberimiz yoktu henüz yaptığımızdan..) Eğer çift mutluysa hayatından ve seviyorsa gerçekten birbirini bunu aktarmalı ki küçüğe, devretsin o mutluluk ve sevgi.. Böyle böyle belki sevgiyle dolar dünya.. Kim bilir??
Bugün yoksun aslında henüz kanunlara göre.. Eğer tutunursan anana ve hayata, legal olarak da var olacaksın bir süre sonra. Ve eğer varsan hala, geliyorsun koskocaman bir hayata...
